Nederland heeft geen talenttekort, maar een inzichtcrisis
De discussie over ‘krapte op de arbeidsmarkt’ is te oppervlakkig. Het recente rapport ‘Unused labour potential’ van Eurostat laat zien dat 11,7 procent van de Europese beroepsbevolking tot het onbenut arbeidspotentieel behoort. Dat is geen marginaal datapunt maar een structurele inefficiëntie in hoe we arbeid organiseren.
Voor Nederland betekent dit dat we miljarden aan productiviteit laten weglekken. Niet omdat talent ontbreekt, maar omdat we niet weten waar het zit, hoe het zich ontwikkelt en wat het potentieel écht is.
Het echte probleem zit dieper: we sturen in Nederland onze arbeidsmarkt blind aan. We meten niet, we interpreteren niet en we anticiperen niet. Er zijn drie structurele mechanismen.
We kijken nog nauwelijks naar skills.
Terwijl werkervaring steeds minder voorspelt, blijven veel organisaties vasthouden aan cv-gedreven matching. Daardoor missen ze mensen die wél de juiste vaardigheden hebben, maar ze nog niet ‘op papier’ kunnen bewijzen. De skill economy groeit, maar veel werkgevers opereren nog in een diploma-economie.
We herkennen potentieel pas achteraf, dat is altijd te laat.
In veel organisaties wordt pas ingegrepen wanneer iemand vastloopt, uitvalt of vertrekt. Terwijl psychologisch gevalideerde metingen al veel eerder laten zien waar mensen onderbenut raken, waar mismatch ontstaat, waar motivatie afneemt en waar talentontwikkeling kan versnellen. Het ontbreken van vroegtijdige signalering kost organisaties onnodig veel geld en menselijk kapitaal.
Interne mobiliteit is in Nederland nog steeds onderontwikkeld.
We investeren massaal in recruitment, maar verwaarlozen de bron die we al hebben: onze eigen mensen. Inzicht in inzetbaarheid, gedragsvoorkeuren, drijfveren en ontwikkelvermogen bepaalt of iemand intern kan doorstromen - en die inzichten ontbreken vaak volledig.
Daarom daag ik de markt uit. Werkgevers die blijven vertrouwen op onderbuikgevoel hebben een strategie maar creëren risico. HR-tech zonder wetenschappelijke validatie is cosmetiek, geen oplossing. Opleiders die niet scherp kunnen duiden welke vaardigheden hun programma’s opleveren: dat is onvoldoende voor de economie van morgen.
Organisaties die talent écht willen inzetten, hebben precisie-inzicht nodig en geen aannames, geen generieke labels, geen vage dashboards. Het talent is er. De enige vraag is: durven we eindelijk goed genoeg te kijken?
